آخرین تحقیقات علوم اعصاب دقیقاً توضیح می دهد که چگونه می توانید طور ی الهام بخش دیگران باشید که آنها دنباله رو رهبری شما باشند. تقریباً همه تئوری های رهبری به این سوال واحد ختم می شوند که: چگونه می توانم کاری کنم که افراد با میل خودشان دنباله رو من باشند؟ و تقریباً همیشه پاسخ به این سوال به اینجا ختم می شود که از همان روش معروف چماق و هویج استفاده کن. اما اگر این فرمول جایزه / تهدید غلط باشد چه اتفاقی می افتد؟ اگر انگیزه افراد برای پیروی از یک رهبر منشاء کاملاً متفاوتی داشته باشد چه؟

پاسخ اینجا است که علوم اعصاب ثابت کرده اند که مرکز ثقل رهبری، روش چماق و هویج نیست، بلکه قطعیت و اطمینان است.

 جان پراتلت اخیرا در یکی از مقالات علوم اعصاب خود به این موضوع اشاره کرده است :

احساس اطمینان، باعث آزاد شدن مواد شیمیایی مثل سروتونین و دوپامین در مغز می شود که احساس مثبت امنیت و قابل پیش بینی بودن یک پدیده را ایجاد می کنند. از طرف دیگر، عدم اطمینان باعث آزاد شدن نورپینفرین و کورتیزول می شود که منجر به واکنش تهدید آمیز می شوند. به عبارت دیگر، مساله چماق و هویج نیست که باعث می شود افراد از یک مدیر پیروی کنند؛ موضوع این است که اگر به آنچه مدیرشان گفته به دست می آورند یقین داشته باشند، آن را واقعاً به دست می آورند. به همین خاطر، سوال درستی که برای مدیریت موثر می توانید از خود بپرسید این است : چگونه می توانم در دیگران احساس اطمینان ایجاد کنم؟

علوم اعصاب برای این پرسش نیز جواب دارد انسان ها تقریباً در همه قسمت های مغز خود دارای (نورون های آینه ای) هستند. نورون های آینه ای باعث می شوند انسان رفتارهایی را که در دیگران می بیند تقلید کنند. به همین خاطر، برای آنکه در دیگران اطمینان ایجاد کنید، ابتدا باید در وجود خودتان اطمینان خلق کنید. به همین خاطر است که رهبران بزرگ همیشه بسیار  با اعتماد به نفس به نظر می رسند. اعتماد به نفس خروجی احساس اطمینان و یقینی است که آنها در خودشان ایجاد کرده اند و این اطمینان به همه اطرافیان سرایت می کند.

بهترین مثال این پدیده (حوزه تحریف واقعیت) است که استیو جایز هر گاه محصول جدید اپل را ارئه می داد، از آن استفاده می کرد. جابز آنچنان اطمینانی به محصولات خود داشت و آنچنان آنها را با یقین ارائه می کرد که همه اطرافیان تصور می کردند این محصول بی چون و چرا هیچ نقصی ندارد. پس چالش واقعی مدیریت اصلاً به دیگران مربوط نمی شود. بلکه موضوع مهم تر از آن است : چگونه می توانم چنین احساس اطمینان کاملی را در خود ایجاد کنم؟

در اینجا علم اعصاب به کمک شما می آید. با استفاده از چند تکنیک نسبتاً ساده می توانید مغز خود را طوری برنامه ریزی کنید که وقتی تصمیم مهمی می گیرید احساس اطمینان کامل و سرایت کننده ای ایجاد کنید که نتیجه اجتناب ناپذیر باشد.

در اینجا به چگونگی انجام آن می پردازیم :

1- از مطمئن نبودن خود با فراست استفاده کنید: شاید به نظر عجیب باشد که در مقاله ای درباره اطمینان صحبت می کنیم بگوییم مطمئن نبودن ارزشمند است. اما به هر حال، قبل از آنکه تصمیم مهمی بگیرید همیشه یک دوره طبیعی وجود دارد که در عین حال که توصیه های مختلف را جمع آوری می کنید و گزینه های جایگزین را می سنجید، هنوز به اطمینان نرسیده اید از این زمان با فراست و به خوبی استفاده کنید چرا که هرگاه تصمیم خود را گرفتید، دیگر جایگزینی وجود ندارد. برای آنکه تجزیه و تحلیل باعث فلج شدن و از کار افتادگی شما نشود، متعهد شوید که طی یک مدت زمان مشخص که قابل تغییر نیست تصمیم گیری کنید.

2- تصمیم خود را نهایی کنید: تصمیم گیری در مدیریت مثل تصمیم گیری در هنگام لباس خریدن نیست. نمی توانید یکی را انتخاب کنید، خود را در آینه ببینید و بعد لباس دیگری را امتحان کنید. برای اینکه یک تصمیم در خودتان و در دیگران ایجاد کند، آن تصمیم باید زمانی که اتخاذ می شود واحد و نهایی باشد. ریشه لاتین کلمه تصمیم گرفتن به معنی (قطع کردن) است. تصمیم گیری یعنی قطع عدم اطمینان، جر وبحث، پشیمانی و نتایج جایگزین، هرچه کامل تر این موارد اضافه را قطع کنید، اطمینان شما قوی تر می شود.

3- یک نتیجه درخشان را تصور کنید :  در اینجاست که باید مغز خود را مجددا بازسازی کنید. چشم های خود را ببندید و نتیجه ای که تصمیم شما به بار خواهد آورد را تصور کنید. تصور کنید موفقیت چگونه است. تصور کنید موفقیت چه احساسی ایجاد می کند. طعم و بوی آن را احساس کنید. تصویر خود را آنقدر به واقعیت نزدیک کنید که احساس کنید برای شما اتفاق افتاده است

4-نتایج را در قالب گذشته بگذارید : وقتی احساس شما سرشار از نتایج موفقیت شد، تا آنجا که می توانید با قوت تصور کنید که آنچه تجربه کرده اید (پیروزی حاصل از موفقیت واقعی) قبلاًٌ اتفاق افتاده است. خودتان و تیمتان قبلاً برنده شده اید. نتایج موفقیت آمیز قبلا حاصل شده اند. مراحل 4و3 را هر روز تکرار کنید تا ذهن شما به طور خودکار نتیجه را به صورت نتیجه ای که قبلاً اتفاق افتاده ببینید. این روش برنامه ریزی به علت وجود آنچه انعطاف پذیری عصبی نامیده می شود موثر است. در حالیکه بخش منطقی ذهن شما بین آنچه تصور می کنید و دنیای واقعی تفاوت می گذارد، اما بخش های عمیق تر ذهن شما نمی تواند این کار را انجام دهد. به همین خاطر وقتی هوشیارانه یک خاطره درخشان درباره موضوعی که اتفاق نیفتاده است ایجاد می کنید، در بیشتر فضای ذهن خود همان احساس اطمینانی را ایجاد خواهد کرد که در گذشته به طور واقعی تجربه کرده اید. از کجا بدانیم که این روش موثر است؟ پاسخ ساده است، من طی 20 سال گذشته در همه تصمیم گیری های مهم از این روش استفاده کرده ام و توانستم این اطمینان را در خود ایجاد کنم که آنچه تصمیم گرفته ام انجام خواهد شد و همین طور هم شد. حال که این روش برای فرد کم استعدادی مثل من موثر بوده است، تصور کنید برای شما چقدر موثر خواهد بود. اگر شما قصد دارید تبدیل به رهبری شوید که یک شرکت را رهبری می کند و به نتایج غیر قابل تصوری دست می یابد این کار را انجام دهید.